Angelique Cremers

Als voormalig Miss Holland en fotomodel weet Angelique Cremers als geen ander dat schoonheid vergankelijk is. Nu, na al vele jaren bezig te zijn in de kunst, is haar besef van schoonheid veranderd. Inmiddels is zij op een leeftijd waarop ze met recht terug kan kijken op de vele veranderingen van haarzelf en van de mens als gevolg van tijd en ervaringen.

Cremers: “Het is mooi om te zien dat je als mens steeds rijper wordt, lijfelijk, maar zeker ook in denkwijze en geestelijke ontwikkeling. Als jong mens, mooi en het leven aan je voeten, voel je toch ook een innerlijke onzekerheid; Doe ik het goed, zeg ik niks verkeerd of zit mijn kleding nog goed. Doe ik mee met de trends, met de groep of juist niet? Allemaal aspecten uit het leven die heel normaal zijn voor de jonge opgroeiende mens.”

Cremers probeert deze uiterlijke vergankelijkheid, deze onzekerheid, te vangen in haar sculpturen, met de ervaring en de wijsheid van nu.
Gekleed in overal en met schoenen met stalen neuzen werkt Cremers niet alleen in haar atelier in Sittard, maar ook in de bronsgieterij. Daarmee heeft Cremers niet alleen het creatieve proces in de hand, maar kan ze, door dicht bij de bron te blijven, ook het fysieke proces nauwkeurig sturen.

Dit geeft haar de vrijheid een extra dimensie toe te voegen aan haar sculpturen: “Ik experimenteer veel met de mogelijkheden die brons mij bieden. Door bij de bronsgieter zelf te werken kan ik vele grenzen overgaan, en hierdoor kan ik net dat beetje extra presteren om een uniek werk neer te zetten.” Deze extra dimensie geeft nog meer vorm aan de schoonheid in vergankelijkheid welke Angelique Cremers in haar werken vorm geeft.